පුංචි පුංචි හීන ළග
ජීවිතේ නැවතුනු දවස්වල
මහ දෙයක් නොවුනාට
හීනයක් වුනු මගේ හීනයක
උඹ වුන්නා නොදොඩාම
නෙළාගෙන එනකල්
අස්වැන්න උඹ ළගට....
වාරුකරගෙන මාව
අරන් ආ කරළියට
උඹ පියෙක් වුනා මට
නොකිව්වාට වචන කර....
හීන ළග හෙමිහින්
නුඹ තිබූ සටහන්
පොඩි පොඩි කෑලි කර
ආසයි හිතන්නට
වාවගෙන කදුලැල්....
නිදහසේ පියඹන්න
සවිය උනු උඹ මටම
පියෙකි උඹ හිත ළගම
ණයයි මං හැමදාම......
සතර මාසය ගෙවී
නුඹ මවෙත එනු බලා
සිටි ගමන දුර වෙලා
ඇස අගම තෙත් වෙලා...
රෑ සද පුරෝගෙන
බබළනා එළිය සේ
ආ නුඹට මතකයිද
වැළපුනා මහ රැයම....
සුවද නැත නුඹෙ තුරුල
වෙනදා මෙන් පැටවුන්ට
ඉකි ගසයි උන් උන්ම
තුරුලු වී තන් පුඩු වලට....
ගමන හරි දුෂ්කරය
කටු පදුරු ඇත එමට
ගෙවන්නට දුක් ගැහැට
සිදු වුනේ ඇයි මෙහෙම.....
බැදි අතොර ප්‍රේමය
උගහටය දෙස් දෙන්න
නුඹ නැවත එන තුරා
බලා ඉමි නොනිදාම....
රෑ පුරා සිහිනයට
හැඩ දුන්නෙ නුඹ නොවෙද
පවනලේ සැනසුමට
ළග උන්නෙ නුඹ නොවෙද.....
මහ හඩින් හැමදාම
ඇසෙන විට බිය නාද
කන් වසා ගන්නවා
පැටවු නිදි මහ රෑට.....
ලියුම් කඩදහිය
නෑ ලැබුනෙ නුඹ එවන
මා බලා ඉන්නවා
ලියනතුරු පැටවුන්ට....
දන්නවා නොවෙද නුඹ
රජ පුතෙකි නුඹ මටම
හිත සවිය ගෙනෙන මට
රණ පුතුය මුළු රටට....
නිවෙනතුරු මහ ගින්න
නුඹෙ ගමන නැති නතර
සිත සවිය ගෙන හෙටට
පිය නගමු කටු පදුරු මත......
පොළෝ මහී දේවතාවි 
කිපුනි කලෙක දැක ලෝ කම්
පඨවි ධාතු හැකි තරමින්
මුදවපු කිරි මෙන් බීලා
තණ්හාවෙන් උජාරුවෙන්
යන ලෝ වැසි දෙස බලලා
කදුලු විලස සලනා කළ
මහ වැසි බිදු සේ වැටිලා
නිහඩව හිද බලා සබද
සුසුම් විලස සුළං හමා...
හැමූ සුළං පවා නිබද
දුම් රොටු සේ ඉවත හෙලා...
යොමා දෙනෙත දැක ලෝ කම්
නිහඩව නෙත් යුග වැසුවා....
