චූටි අම්මා
මා නුඹේ
සුවද සොයනා
නුඹෙ ළයේ
උණුසුමයි ළග නුඹෙ
සෙව්වෙ මා නුඹ වගේ
සමානයි ඔහු
නුඹ වගේ
හිතූ මටමයි
වැරදුනේ...
දූ කියා කීවට
ගෑණියකි දැන්
පොඩි දුව
දන්නවද නුඹ
ඒ ගැන
නොදැනුනිද
කදුලු බොන වග....
දැනුනු දා සිට
ආදරේ
නුඹෙන් තොරවී
ජීවිතේ
තේරුනේ නෑ මහ රැයේ
දෝණි හිටියේ
කළුවරේ....
එළිය තිබුණේ
නුඹ ළගයි
පාර දුටුවේ
නුඹ නිසයි...
අනේ තාත්තේ
දෝණිට
හරිම පාලුයි
නුපුරුදුයි මේ
ඉර හද...
මතකයි දවසක් රැයේ
අමාවක දා පිල්කඩේ
හද සොයා මා හැඩූ දා
තුරුල් කරගෙන සැනසුවේ...
අනේ තාත්තේ දෝණිට
පාර කියපන් හනිකට
අමාවක දින වැඩි හැඩයි
පුර පෝය ළගවත් නැති හැඩයි...
-මලී පතිරාජ-
0 comments:
Post a Comment